België

Het Koninkrijk België is sinds het jaar 1830 een zelfstandig land gelegen in het westen van Europa. België grenst aan de noordkant aan Nederland, in het oosten aan Duitsland en Luxemburg en in het zuiden aan Frankrijk. België kent een roerige geschiedenis waarbij het te maken heeft gekregen met verschillende overheersers en oorlogen. Zo hebben de Belgen niet alleen de Tweede Wereldoorlog moeten doorstaan, maar ook de Eerste Wereldoorlog.

De Duitsers hebben in de periode 1914-1918 een groot deel van België bezet met als klapstuk aan het einde het bombardement op Ieper tijdens de Vierde Slag om Ieper. De stad werd daarbij volledig verwoest. Na afloop van de oorlog is Ieper in zijn geheel weder opgebouwd. Hierbij is het vooroorlogse uiterlijk van Ieper hersteld. Dit is voor een groot deel gefinancierd met Duits geld. In Ieper wordt iedere avond om 20:00 uur de Last Post gespeeld. Deze onder de Menenpoort gehouden ceremonie is ter nagedachtenis van de slachtoffers in de Eerste Wereldoorlog.

Tijdens W.O. II werd België wederom bezet door de Duitsers. Het grootste deel van België werd in het najaar van 1944 al bevrijd. De rol van de toenmalige Koning Leopold kwam door zijn snelle capitulatie ter discussie te staan. Dit leidde tot de zogenaamde koningskwestie die ertoe geleid heeft dat in 1951 Leopold’s tweede zoon Boudewijn hem opvolgde als Koning der Belgen. Machtsstrijden behoren in België nog steeds tot de orde van de dag.

Tegenwoordig zijn het geen buitenlandse machten die in België willen heersen (hoewel anti-EU bewegingen daar anders over denken), maar zijn het juist interne conflicten die België steeds vaker lijken te verscheuren. Vooral binnen het Vlaams Gewest, dat economisch als het sterkste deel van België gezien wordt, neemt de weerstand tegen de Belgische eenheid toe.

Mensen die België amper kennen hebben het altijd over het Nederlandse en het Franse deel. Hiermee doen ze België op verschillende manieren te kort. Allereerst zijn er geen twee maar drie gewesten: het Vlaams Gewest, het Waals Gewest en het Brussels Hoofdstedelijk Gewest. Deze verdeling komt niet overeen met de verschillende taalgebieden. Zo ligt er in het oosten van het Waals Gewest de Duitstalige Gemeenschap, waar Duits de belangrijkste voertaal is. In dit gebied dat ook aangeduid wordt als Belgische Eiffel wonen ruim zeventigduizend Duitstalige inwoners. Dat Duits een officiële taal is in België merk je in uitingen die vanuit overheidswege gedaan worden. Een voorbeeld hiervan zijn de drietalige gezondheidswaarschuwingen die je bijvoorbeeld terugvindt op pakjes sigaretten.

De verdeling tussen het Frans- en Nederlandstalige gebied kent haar oorsprong in de 3e eeuw na Christus. Grofweg gezien was toen het gebied ten noorden van de Via Belgica een Germaans taalgebied. Ten zuiden van deze belangrijke Keltische weg lag het Franstalige gebied. De taalgrens is in de loop der jaren een stuk verschoven, onder andere onder invloed van industrialisering en het veranderingen van staatkundige inrichtingen.

Hoewel men het tegenwoordig vaak heeft over Vlaams en Waals als talen, zijn dit geen officiële talen maar een verzameling van dialecten van de talen Nederlands en Frans. Taalkundigen prefereren het om bijvoorbeeld het Nederlands dat in Vlaanderen gesproken wordt aan te duiden als Belgisch-Nederlands of in mindere mate Zuid-Nederlands. Binnen het Belgisch-Nederlandse taalgebied is er net als in Nederland zelf ook een groot verschil in de lokale dialecten. Iemand uit Brugge die in Brugs dialect spreekt, zal voor iemand uit Belgisch Limburg bijna net zo lastig te volgen zijn als voor een Nederlander.

De verschillende talen vormen tegenwoordig vooral bij Nederlandstalige Belgen een bron van irritatie. Hoewel de Vlamingen over het algemeen zonder enige uitzondering uitstekend Frans spreken, daar lijkt het erop dat de Franstalige Belgen steeds vaker de Nederlandse taal niet machtig zijn. Het frustreert de Vlamingen dat het officieel tweetalige Brussel steeds meer aan het verfransen is. Dat heeft twee oorzaken. Allereerst is het aantal Franstaligen dat Nederlands als tweede taal leert op school enorm afgenomen. De enorme toestroom van Franstalige immigranten uit Afrika heeft het effect versterkt.

Net als dat voor ieder volk geldt, kun je niet spreken van de gemiddelde Belg. De verdeeldheid wat betreft afkomst en taal, alsmede de vele conflicten en bezettingen in het verleden zorgen er samen voor dat België nooit een echte eenheid is geworden. Misschien dat Belgen daarom wat schuwer, terughoudender en ogenschijnlijk meer bescheiden zijn. De bescheidenheid die veel Belgen laten zien wordt vaak in één klap weggevaagd op het moment dat een Belg of een Belgisch team iets presteert op internationaal niveau.

Een voorbeeld hiervan is het behalen van de halve finale van het Wereldkampioenschap Voetbal in Mexico in 1986. Het Nederlandse team had zich voor dat WK zelfs niet eens gekwalificeerd. De prestatie van de Rode Duivels werd uitbundig gevierd met zijdelings een lange neus richting de ‘arrogante Hollanders’. Op het moment dat België iets presteert, is er ineens wel eenheid en klopt men zichzelf en masse op de borst vanwege de geleverde prestatie.

Dat de Belgische bescheidenheid slechts een masker is zie je goed terug onder de Belgen die maatschappelijk succesvol en/of rijk zijn. Rijkdom en succes mogen in België wél getoond worden. Chique kleding, dure auto’s en champagne met kaviaar in de betere discotheken zijn manieren om succes uit te stralen die in België maatschappelijk veel beter geaccepteerd worden dan in het Calvinistische Nederland. Misschien zit daar wel het grote verschil tussen de gemiddelde Nederlander en de gemiddelde Belg. Een Nederlander schreeuwt om het hardst dat hij/zij de beste is, terwijl een Belg eerder vergeleken kan worden met een pauw die zijn mooie veren laat zien op de momenten dat dat nodig is.

Nederlanders weten de weg naar België massaal te vinden. Stedentrips naar Belgische steden zoals Antwerpen, Brussel, Brugge en Gent zijn bijna net zo oud als het bestaan van België als natie. Een vakantie in België beleven is iets wat volgens ons bijna iedereen die reist weleens een keer gedaan heeft. Nederlanders bezoeken België vooral vanwege de historische binnensteden, het Bourgondische leven en het gevoel dat het allemaal anders, maar toch vertrouwd is.

Nederlanders reizen behalve naar Belgische steden ook veelvuldig naar de Ardennen. Dit uitgestrekte natuurgebied is vooral populair onder sportievelingen en natuurzoekers. In de Ardennen zijn ook een groot aantal prachtige steden en dorpen te bewonderen zoals Dinant, Crupet en Celles. De Vlaamse kust wordt vooral bevolkt door Belgische gasten. Nederlanders komen er ook graag, maar zijn er gemiddeld genomen in de minderheid.

Sinds dat Antwerpen maandelijkse koopzondagen ingevoerd heeft, is het op de eerste zondag van de maand nog drukker dan normaal in de Scheldestad.