Het eiland Curaçao is sinds 10-10-2010 een land binnen het Koninkrijk der Nederlanden. Tot die tijd behoorde het tot de Nederlandse Antillen. Tijdens een referendum koos een meerderheid van de bevolking voor het omturnen van Curaçao tot een autonoom land binnen het Koninkrijk der Nederlanden. Stap voor stap komt Curaçao steeds verder los van Nederland, hoewel er wel op veel gebieden nog samenwerking is. Zo krijgt Curaçao ondersteuning van Nederlandse militairen bij het opsporen van drugstransporten op zee en via Hato Airport. Dat Curaçao een voormalige Nederlandse kolonie is merk je vooral in verschillende andere zaken. Verder de Nederlandse taal nog steeds redelijk veel gebruikt op Curaçao, met name in de toeristische sector. In de Curaçaose keuken zie je invloeden van Nederlandse gerechten, hoewel de Caribische invloeden steeds meer aanwezig lijken te zijn binnen de menukaarten van de restaurants.
De band met Nederland wordt op Curaçao met gemengde gevoelens beleefd. De bevolking van Curaçao bestaat voor een redelijk groot deel uit afstammelingen van tot slaaf gemaakten die vroeger op Curaçao te werk werden gezet op de plantages. Vanuit deze bevolking bestaat er, zeker in economisch wat zwaardere tijden, soms wat empathie richting de blanke inwoners en Nederlandse bezoekers. Het koloniale verleden wordt vooral vanwege de slavernij niet zelden als iets negatiefs gezien. Deze gevoelens borrelen van tijd tot tijd op