Visum informatie

Om van land naar land te reizen is een geldig paspoort of in het geval van veel Europese landen ook een geldige Europese ID-kaart voldoende om een land binnen te mogen. Hoewel er ook nog andere criteria kunnen zijn waar een reiziger aan moet voldoen, is een geldig reisdocument de basis van iedere grensoverschrijdende reis. In het geval van de landen binnen Europa die aan aan de Verdragen van Schengen meedoen hoef je binnen deze Schengenzone eigenlijk geen reisdocument te laten zien zolang je binnen deze zone reist. In sommige gevallen kan er tijdelijk toch een grenscontrole ingezet worden door individuele landen. Hier kunnen verschillende oorzaken aan ten grondslag liggen zoals gevaar voor terrorisme, een enorme toestroom aan vluchtelingen of noodsituaties.

Zoals in de introductie geschreven is een geldig paspoort of een geldige ID-kaart de basis van iedere grensoverschrijdende reis. In veel landen, ook in Nederland, geldt overigens een identificatieplicht waardoor je je op verzoek moet kunnen identificeren.

Aan de geldigheid van een paspoort kunnen verschillende eisen gesteld worden. Zo is het voor veel landen het al voldoende als je paspoort gewoon geldig is op het moment dat je het land binnengaat. Bij redelijk wat landen moet je paspoort geldig zijn tot drie of zes maanden na aankomst in het land. Kijk goed wat de regels zijn voor het land waar je naartoe reist en eventuele landen waar je doorheen reist. Wij adviseren reizigers eigenlijk het liefste om een paspoort een half jaar voor het einde van de geldigheid te vervangen. Dan zit je in 99,9% van de gevallen goed.

Voor redelijk landen heb je een visum nodig. Een visum (meervoud: visa) is simpelweg een officiële toestemming om een land te bezoeken. Je hebt gedurende de geldigheid van het visum het recht om te reizen en te verblijven binnen het land. Het overschrijden van de visumtermijn kan je in de problemen brengen. Denk hierbij aan uitzetting, maar ook aan boetes of zelfs gevangenisstraf.

Er zijn verschillende soorten visa. Het soort visum waar de meeste mensen aan denken is het soort dat je vooraf aan moet vragen. Dit visum wordt vaak (niet altijd) in je paspoort geplakt, maar steeds vaker wordt het visum elektronisch verstrekt. Je gegevens staan dan in de database van het land dat je bezoekt. Als bewijs heb je dan de toegezonden bevestiging. Zonder het vooraf toegekende visum mag je eigenlijk niet afreizen naar een land met visumplicht.

Luchtvaartmaatschappijen controleren vaak bij het inchecken en/of boarden of je aan de visumeisen voldoet. Als dat niet het geval is kunnen ze je weigeren op hun vlucht. Het is immers hun verantwoordelijkheid om je mee terug te nemen als je vanwege het niet hebben van de juiste reisdocumenten geweigerd wordt.

Er zijn verschillende soorten visa voor verschillende reisdoelen. Het meest verleende visum is het toeristenvisum. Dat is overigens het soort visum dat we op deze pagina zullen bespreken. Daarnaast heb je nog specifieke visa zoals het zakenvisum (voor zakenreizigers), het studentenvisum, het werkvisum en het visum voor mensen die namens een humanitaire organisatie reizen. Denk hierbij aan mensen van het Rode Kruis of de Verenigde Naties.

Behalve het type visum is er vaak ook verschil in het aantal keren dat je een land binnen mag op één visum. Zo bestaan er single entry, double entry en multiple entry visa. Bij een ‘single entry’ visum mag je het land één keer binnen op dat visum. Bij een ‘double entry’ visum is dat twee keer. Dat is bijvoorbeeld handig als je naar China reist en tussentijds ook Hong Kong of Macau bezoekt. Als je dan terug China in reist dan geldt dat als een tweede bezoek. Sommige landen geven ook een ‘multiple entry’ visum uit. Hierbij mag je gedurende de geldigheid van je visum een onbeperkt aantal keren het land in- en uitreizen. Wel geldt er dan meestal een maximum aantal dagen dat je per keer een land in mag en een maximum aantal totale dagen dat je binnen een de totale geldigheid van een visum in een land mag verblijven. Dit is om te voorkomen dat mensen op basis van een toeristenvisum gaan wonen of werken in een land en daarmee eigenlijk de verblijfsvergunning ontwijken.

Een leuke uitzondering op de normale visa is een zogenaamd transitvisum. Deze hoeft meestal niet vooraf aangevraagd te worden. Het betreft een visum met een beperkte geldigheid (meestal enkele uren tot enkele dagen) waarbij je het land tijdens een tussenstop of overstap kunt bezoeken. Het bied je de mogelijkheid om de stad te bezoeken waarvan je anders waarschijnlijk alleen maar de luchthaven zou zien. Zo’n visum is aan restricties onderhavig. Het nadeel van zo’n transitvisum is dat het je zonder een duidelijke opgaaf van redenen geweigerd kan worden, ook al voldoe je netjes aan alle voorwaarden. Lees het verhaal ‘Niet welkom in China‘ maar eens.

Hierboven heb je gelezen dan een visum een officiële toestemming is om een land te bezoeken. Het woord visum is afgeleid van het Latijnse ‘charta visa’ wat betekent dat het document bekeken is. Feitelijk is daarmee iedere vorm van een stempel of sticker in je paspoort een visum. Er zijn ook landen die een losse afdruk op papier meegeven, zoals Israël en Zuid-Korea. In het geval van Israël is dat vooral bedoeld om de reiziger later geen problemen te geven als ze bepaalde Arabische landen willen bezoeken.

Wat verwarrend is, is dat sommige landen zoals bijvoorbeeld de Verenigde Staten het in het ene geval over een visum hebben en in een ander geval over visumvrij naar de VS reizen met een elektronische toelating. De Amerikaanse ESTA is in 2008 ingevoerd ter vervanging van het groene I-94W formulier voor wie visumvrij naar Amerika mocht reizen. Feitelijk is de ESTA ook een visumsoort.

Een visum, een elektronisch visum of een elektronische toelating is meestal niet gratis. Je betaalt visumkosten die primair bedoeld zijn om de administratieve kosten van de visumaanvraag te dekken. Voor sommige landen is de hele visumprocedure ook een manier om inkomsten te genereren. Het is in dat geval eigenlijk een verkapte vorm van toeristenbelasting. Vooral bij een aantal Afrikaanse landen zie je dat de prijzen voor visa soms buitenproportioneel zijn.

Ook voor elektronische visa of elektronische toelatingen zoals het eTA voor Canada en het ESTA voor de VS moet je betalen. De Amerikaanse ESTA was alleen in de eerste jaren na introductie gratis.

Er zijn verschillende manieren om een visum aan te vragen. In een redelijk aantal gevallen moet het visum door een ambassade of consulaat afgegeven worden, waarbij de aanvraagprocedure via de ambassade of het consulaat van het te bezoeken land verloopt. Het paspoort moet daarbij meestal ook fysiek naar de ambassade of het consulaat toe. Om tijd en rompslomp te besparen kiezen veel mensen ervoor om deze formaliteiten door een visumkantoor te laten doen. Er zijn in Nederland verschillende visumkantoren die deze dienst aanbieden. Je betaalt dan naast de standaard visumkosten ook een vergoeding voor de verschillende werkzaamheden die het visumkantoor voor je verricht.

Voor een visumaanvraag staat meestal een periode van een paar dagen tot soms wel enkele weken. Veel landen bieden ook een spoedprocedure, waarbij je een hogere visumvergoeding betaalt. Indien je je visum via een visumkantoor aanvraagt dan zijn er bij een spoedaanvraag vaak ook extra kosten van de aanbieder.

De vereisten om een visum aan te vragen kunnen uiteenlopen van een bescheiden pakket aan ‘eisen’ tot aan een enorme papieren rompslomp. De basis is dat je een paspoort, een ingevuld formulier en meestal ook één of meerdere recente pasfoto’s nodig hebt. Daarnaast kan er gevraagd worden om een bevestiging van de vlucht waarbij je het land weer verlaat, een hotelreservering, een werkgeversverklaring, een verklaring van goed gedrag of een uitnodiging door een lokale ‘sponsor’. Dit kan een persoon, een bedrijf of een accommodatie zijn.

Voor een toenemend aantal landen kun je een elektronisch visum of een elektronische toelating aanvragen. Erg bekend zijn de ESTA voor de Verenigde Staten, de eTA voor Canada en het Turkije visum. Langzaamaan beginnen steeds meer landen een elektronisch visum in te voeren. Soms ter vervanging van het oude visumsysteem, soms ter vervanging van het ‘visa on arrival’. Denk hierbij aan bijvoorbeeld Kenia en Sri Lanka.

Je kunt je elektronisch visum zelf regelen via de officiële aanvraagsites van het land waar je naartoe wilt reizen. Zo kun je het ESTA voor de VS regelen via https://esta.cbp.dhs.gov/esta/ of de eTA voor Canada aanvragen via https://www.canada.ca/en/immigration-refugees-citizenship/services/visit-canada/eta/apply-nl.html

Omdat je een elektronisch visum vrijwel alleen maar met een creditcard kunt betalen en de aanvraagprocedures voor sommige mensen wat onduidelijk zijn, kiezen redelijk wat Nederlandse reizigers ervoor om hun elektronische visum via daarvoor gespecialiseerde Nederlandse bemiddelaars te regelen. In dat geval kun je je aanvraag in het Nederlands doen en meestal ook gewoon met iDeal (via de bank) of PayPal betalen.

Sommige mensen vragen een tweede paspoort aan. Dat is mogelijk. Als je een Nederlands paspoort hebt dat tenminste 6 maanden geldig is dan mag je bij de gemeente waar je ingeschreven staat een 2e Nederlands paspoort aanvragen. Dat is handig voor mensen die een paspoort nodig hebben voor een visumaanvraag, maar daarnaast ook een paspoort nodig hebben om te reizen tijdens de aanvraagprocedure van het visum. Een andere reden kan zijn dat je stempels of visa in je paspoort het onmogelijk maken om naar een bepaald land te reizen. Dit zijn zogenaamde conflicterende landen. Denk hierbij bijvoorbeeld aan Israël en een aantal Arabische landen zoals Irak, Iran, Jemen en Afghanistan.